poniedziałek, 21 marca 2011

Teraz i Tu :)

Moje życie pędzi niesamowicie, kolejne dni mijają, tak samo jak tygodnie. Dopiero niedawno uporałam się z sesją na uczelni, zakończyłam wiele spraw spędzających mi sen z powiek. Emocji jest wiele, jednak w sercu czuję ten niesamowity spokój. Robię to co chcę, z ludźmi których uwielbiam, nawet pociągi zaczęły jeździć zgodnie z rozkładem! :)
Wczorajszy dzień upłynął pod znakiem prób wokalnych - najpierw z Flashbackiem przed wyjazdem do Rygi (już w ten piątek bierzemy udział w II etapie eliminacji do festiwalu New Wave 2011) a następnie z Opole Gospel Choir. Obie próby niesamowicie owocne, druga dostarczyła mi nie lada wzruszeń. Bardzo dawno mnie nie było na tych spotkaniach rodzinnych, a niewiele ich jeszcze pozostało. Jutro próba do Koncertu Rosyjskiego - gramy w najbliższy czwartek we wrocławskim klubie Firlej. Te koncerty odbywają się średnio raz na rok więc zapraszam Was bardzo serdecznie na to szczególne wydarzenie! :)

Jestem silna jak dawno już nie byłam. Nie boję się - wiem, że wszystko zależy tylko i wyłącznie ode mnie!
Chwytam więc chwilę - pamiętajcie: lepiej żałować rzeczy, które się zrobiło niż tych, które chciało się zrobić a zabrakło na nie odwagi! Teraz i tu :) If you know what I mean ;)

środa, 16 marca 2011

Cameleon

Cisza. Pustka. Wiatr nawet nie szemrze. Wyciszyć się, wrócić do samej siebie. Potrzeba jest wielka, to też sposób na złość. Wściekłość nieplanowana, podstępna, zakradająca się do świadomości przenikając komórki cielesne. Na siebie samą.
Dźwięki - kojące, czasem niezauważalne - saksofon, uderzenie w struny gitary, oddech na skórze.

Czasem się boję. Tak, bardzo nawet. Bojaźń niewskazana, wypłaszająca odwagę i pozostawiająca nicość.

Natura przynosi Wyciszenie  , schowanie się do wnętrza siebie (czy to możliwe?). Nie zrozumiesz tego co mam w głowie bo jesteś inna. Nie będziesz wiedział kiedy gest mnie urazi. Nie pokażę tego po sobie. Przemilczę. Ale do czasu. Gdy będę gotowa i wystarczająco zmęczona - odejdę. Znów wyruszę w drogę, daleką, nieznaną, na inny ląd, do innych ludzi. Powiem im to co już wielokrotnie - jestem wolnym, niezależnym organizmem. Pojawiam się tylko na chwilę, zmieniam kształt tak samo jak zmieniam zdanie.



Tak. Jestem kapryśna, coraz bardziej zirytowana. Kłamstwo - nienawidzę. Wolę niewiedzę. Niewiedza jest błogosławieństwem. Czasem tak, a czasem nie. Rozumiesz? Jak możesz to pojąć skoro sam błądzisz?
Nie zrozumiesz. Tak jak ja siebie nie rozumiem. Ani Ciebie, ani jej, ani jego.

Ty też się boisz? Strach to tylko cień. Z cieniem nie wygramy. Ale możemy się odwrócić do światła. Jeszcze nie teraz. Cień mi odpowiada. Jeszcze nie teraz...

Nie chcę się zmieniać, ale wyciągam wnioski. Jestem obserwatorem. Widzę co się dzieje. Jest coraz cieplej, świeci słońce - jasność. I nagle..... Szarość. Życie.

Trwajmy w nim więc.

piątek, 4 marca 2011

Confessions

Czasem zdarza się w naszym życiu coś, czego się wcale nie spodziewamy. Spada jak grom z jasnego nieba i blokuje możliwości logicznego myślenia. Paraliżuje nas strach, wcześniej skrzętnie skrywany w zakamarkach duszy i stajemy twarzą w twarz z duchami przeszłości, swoimi słabościami, błędami popełnionymi nieświadomie.
Kiedy pozwolimy sobie na chwilę samotności, poszukiwanie przyczyn zachowań i tego dziwnego "adrenaline rush", pozostaje jedynie wyciągnięcie wniosków.

Przyznaję się zatem sama przed sobą: boję się. Teraz już wiem dlaczego. Ale czy jestem w stanie jasno określić czego? Skoro znam powody niepowodzeń, widzę, że teraz postępuję zupełnie inaczej niż poprzednio - czego się bać?
Zarzucam więc tę praktykę i rzucam się na wody nieznanych wrażeń i doświadczeń. Wiara w powodzenie przedsięwzięcia to już połowa sukcesu. Zawsze ufałam swojej intuicji, wiem, że i teraz polegając na niej osiągnę sukces. Klucz do sukcesu? Szczerość, otwartość, bycie sobą w całej rozciągłości. Taka jestem i taką pragnę być zaakceptowana. Niczego nie przyspieszam. Delektuję się chwilą.